จากบ้านนอก สู่เมืองกรุง

จากวันที่เราก้าวเข้าสู่ถนนของการทำงาน เรายังไม่รู้เลยว่าอนาคตวันข้างหน้านั้นจะเป็นอย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่กระผม เฝ้าบอกกับตัวเองเสมอนั้นก็คือ จุดมุ่งหมายหลักของเราคืออะไร ชีวิตของเราจะประสบความสำเร็จได้นั้น เราควรจะอยู่ที่จุดไหน ครับ ผมเองเป็นคนที่การศึกษานั้นก็ถือว่า อยู่ในระดับดีคนนึงเหมือนกัน อันนี้ไม่ได้คุยนะครับ แต่ว่า จากการที่ได้ศึกษามานั้น ก็พบว่า สิ่งที่มันอยู่ข้างในของเรานั้น มันก็คือความพยายามนั้นเอง ถ้าคนเรามีความพยายามแล้ว งานอะไรที่ว่ายาก ก็คงไม่เกินความสามารถบวกกับความพยายามของเราอยู่ดี พูดถึงเรื่องนี้แล้ว นึกย้อนไปถึงสมัยครั้งเมื่อยังเป็นเด็กน้อย ม.ต้น ผมไม่รู้ว่า ผมเข้ามาทำไมในเมืองกรุง
แต่แล้ววันนี้ผมก็ได้รู้จักกับคำว่า ผู้ใหญ่ การเติบโตเป็นผู้ใหญ่นั้น เชื่อว่าใคร ๆ หลาย ๆ คนก็คงเป็นกันอยู่แล้ว แต่ทำอย่างไรละจะทำให้เป็นผู้ใหญ่ ที่มีคุณภาพ จริง ๆ แล้วผมเชื่อว่า การศึกษานั้น ทำให้มนุษย์เกิดการพัฒนา แต่ว่า ก็คงจะใช้ได้ไม่หมดกับทุกคนใช่ไหมครับ บางคนการศึกษาสูงแต่ทำตัวต่ำ ทำตัวเลว ก็มีให้เห็นกันทั่วไป แต่การศึกษา ก็เป็นหนทางนึงที่จะทำให้คนได้มีงานทำ หรือทำให้คนเราสามารถที่จะอยู่ และใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างมีความสุข หรือเปล่า อาจจะไม่ใช่กับทุกคน คนเราไม่ควรวัดค่ากันที่ระดับการศึกษา แต่ควรที่จะใช้ความเข้าใจกัน เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันมากกว่าที่จะเอาสิ่งที่ทุกคนเรียกว่าการศึกษา มาเป็นตัวตัดสินว่า เราควรที่จะคบกับใคร และไม่ควรคบกับใคร เพียงเพราะว่า คนคนนั้นเรียนดี เรียนเก่ง หรือ เรียนไม่ฉลาด ทุกคนพอถึงจุด ๆ นึงแล้วก็จะเริ่มคิดได้ครับว่า เราควรจะอยู่ตรงจุดไหนของชีวิตเรา

บนถนนของคนทำงานนั้น ถ้าต้องการให้งานประสบผลสำเร็จได้นั้น เราต้องฝึกฝนตนเองให้มาก ๆ ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก สู้ต่อไปนะครับ ขอให้โลกนี้มีแต่ความสุข